Tijdens dé marathon der marathons zetten 26 sportievelingen op 5 november hun beste beentje voor ten voordele van Cliniclowns. Onder hen Ria De Pooter (60) uit Boechout en Tom De Lobel (41) uit Aarschot. Dora Dirix (61) uit Messelbroek liep als blind guide mee met haar slechtziende loopmaatje Robby Swerten (35) uit Sint-Truiden. Ook Sandra Vandormael (50) en Lieven De Clercq (50) gingen deze uitdaging als koppel samen aan. Wij stelden hen vijf vragen over die memorabele 5 november 2023!
1. Wat heeft jullie aangemoedigd om voor Cliniclowns de marathon in New York te lopen?
Ria: ‘Een marathon lopen stond al jaren op mijn bucketlist. Ik dacht alleen dat dit niet voor mij weggelegd was omdat ik een enorm trage loper ben. Denk aan een slak in een zandbak. (lacht) Toevallig zag ik op Facebook dat Cliniclowns lopers zocht voor de marathon in New York. Waarom geen uitdaging koppelen aan een goed doel, dacht ik? New York is bovendien zo’n indrukwekkende stad. Dáár een marathon uitlopen voor Cliniclowns: dat zijn drie vliegen in één klap!’
Tom: ‘In 2022 liep ik met vrienden de marathon van Parijs, ook voor een goed doel. Dit jaar zocht ik een nieuwe uitdaging. Zo kwam ik bij Cliniclowns terecht. Tijdens een infodag was ik meteen overtuigd: de werking van de vzw, de verhalen … Dit idee voelde meteen goed aan.’
Sandra: ‘Mijn eerste wedstrijd was de ‘Flair ladies 5K’ in Antwerpen, als student. Al snel werd het meer. In 2022 waagde ik me, samen met Lieven, aan mijn eerste marathon(s) en dat smaakte naar nog. De New York marathon leek een onbereikbare droom, omwille van de inschrijvingsvoorwaarden. Maar toen we hoorden dat je die kon lopen ten voordele van Cliniclowns, waren we snel overtuigd. Daar zaten het enthousiasme van de vzw en de verhalen van de oud-deelnemers zeker ook voor iets tussen!’
Lieven: ‘De beslissing om ons in te schrijven duurde inderdaad geen 24 uur! (lacht) In het verleden had ik al eens een actie opgezet voor Cliniclowns. Ik kende de organisatie dus al en wist dat elke euro een verschil zou maken. New York stond daarnaast allang op mijn lijstje omdat mijn papa die in 1987 ook gelopen heeft.’
Dora: ‘Mij gaf het natuurlijk ook veel voldoening om er als blind guide van mijn loopmaatje Robby voor te zorgen dat hij veilig en wel de finish bereikte. Door onze deelname is niet alleen zijn grootste droom uitgekomen, we hebben ook laten zien dat er heel veel mogelijk is als je er maar in gelooft en op elkaar vertrouwt.’
‘Ik loop heel traag, maar ben zo fier dat ik niet moest wandelen.
Bovendien heb ik toch nog heel wat wandelaars voorbijgestoken. Een boost voor mijn ego!’
2. Met welke activiteiten konden jullie het sponsorgeld verzamelen?
Ria: ‘Mijn verjaardagsfeest stond in het teken van Cliniclowns. Iedereen mocht bijdragen wat ze anders aan een cadeau zouden geven. Verder heeft iemand van de groep appels van bij ons verkocht. Mijn familie heeft bijgedragen door cava te kopen en een bier- en muziekquiz te organiseren. En mijn collega’s drinken hun koffie vanaf nu uit een Cliniclowns-mok.’
Dora: ‘Ik ben begonnen pannenlappen en hartjes te haken. Ik heb twee keer een wafelverkoop gehouden, en ook gadgets van Cliniclowns verkocht, met steun van vrienden en de J-runners. Drie van hen hebben trouwens de dodentocht in Bornem gelopen in T-shirts van Cliniclowns, en zich daarvoor laten sponsoren. Ik heb zelfs een keertje op de rommelmarkt gestaan met oude spulletjes. En verder deed ik bij buurtbewoners allerlei klusjes in ruil voor een gift: ramen poetsen, met de hond wandelen, … zelfs dakgoten uitkuisen, ook al heb ik hoogtevrees!’ (lacht)
Sandra & Lieven: ‘Sponsoring zoeken voor Cliniclowns was eigenlijk een heel dankbare opdracht. Letterlijk iedereen heeft sympathie voor de vzw. Daardoor kwamen mensen makkelijk over de brug om ons te steunen. Via sociale media bereikten we veel vrienden en familie. En aan contacten uit onze professionele omgeving hebben we gericht enkele mails gestuurd. We organiseerden ook een ‘Big Apple’-verkoop.’
‘Ik wilde minstens 10.000 euro
inzamelen. Missie geslaagd!’
Tom: ‘Veel mensen doneerden uit sympathie of omdat ze Cliniclowns kenden. Zelf heb ik ook een eet-dag georganiseerd. En ik vond het fijn om op festivals op te treden als dj, waarbij de organisatie dan telkens een donatie deed. Daarnaast heb ik ook T-shirts laten ontwerpen die betaald zijn door sponsors.’
3. Hoe hebben jullie je voorbereid op de marathon?
Ria: ‘Ik ben vanaf de eerste Cliniclowns-bijeenkomst drie keer per week beginnen te lopen, onder begeleiding van Loop voor Cliniclowns-trainer Mark en -fysio Hylke. Hen ben ik eeuwig dankbaar. Ik heb het voorbije jaar ook zo goed als geen alcohol gedronken. Dat marathonlopers veel afvallen, is helaas een fabeltje. Al kan dat ook zijn omdat ik de koekjes en pasta níet heb gelaten.’ (knipoogt)
Sandra & Lieven: ‘Wij hebben ons samen voorbereid aan de hand van een 18 wekenschema dat opbouwt tot 32 km. De laatste weken hebben we ons loopvolume teruggeschroefd om ons lichaam de nodige rust en kracht te laten opbouwen voor de wedstrijd zelf. Weten dat het hele Cliniclowns-team eenzelfde traject doorloopt, werkt echt motiverend. Via Strava en de regelmatige bijeenkomsten konden we elkaars vorderingen (en soms ook hindernissen) volgen, en elkaar aanmoedigen.’
Dora: ‘Robby en ik sloten ons na de eerste samenkomst aan bij de opstartende loopgroep van Sint-Truiden. Elke zondag liepen we zo’n 20 km samen. Daarnaast namen we geregeld deel aan stratenlopen en halve marathons. We zochten bewust massalopen op ter voorbereiding. Al gauw bleek niet het parcours zelf, maar vooral de medelopers het grootste obstakel dat we moesten ontwijken. Voor onze zichtbaarheid heb ik daarna fluogele T-shirts laten drukken met ‘blind runner’ en ‘blind guide runner’.’
Tom: ‘Ik had mijn eigen trainingsschema opgesteld. Uiteindelijk bleek dit niet het beste plan voor het zware parcours van de New York marathon. Ik heb me opnieuw ingeschreven voor de editie van volgend jaar, maar dit keer laat ik me toch ook begeleiden door een coach.’ (lacht)
‘De eerste tien kilometer hadden we alle ruimte om op ons eigen tempo te lopen.
Maar vanaf dan was het voortdurend slalommen in de massa: supervermoeiend!’
4. Wat is jullie mooiste herinnering aan dit avontuur?
Dora: ‘Zonder twijfel het moment dat we de finish haalden. Het gevoel van: we did it!’
Ria: ‘En de supporters! Zoveel enthousiasme, om de 30 seconden hoor je iemand jouw naam roepen, je wordt gedragen door de klanken van een gospelkoor langs een kerk, verder gestuwd door gitaren van rockbandjes, en je loopt met de glimlach op je gezicht van alle borden langs de kant met grappige teksten (‘You run faster than the ticket sales to a Taylor Swift concert’). En dan al die mensen die op eigen initiatief zakdoekjes uitdelen, appels aanbieden, … Ongelooflijk!’
Tom: ‘De totaalbeleving, van het moment dat je op de luchthaven vertrekt richting New York, tot je thuiskomst in België. Je leert zoveel nieuwe mensen kennen, je ontdekt nieuwe dingen, … Het is een unieke ervaring die je met niets kan vergelijken.’
Sandra: ‘Het was een fantastische ervaring, van het begin tot het einde. De weg ernaar toe, de ondersteuning van Cliniclowns, de medelopers, de stad New York, … Wat me het meest zal bijblijven is het overweldigende enthousiasme van de supporters langs het parcours, 42 km lang. Dat valt met geen woorden te beschrijven, een opeenvolging van kippenvelmomentjes. Dit alles mogen beleven met Lieven, was de ultieme kers op de taart.’
Lieven: ‘Klopt, dit samen met je partner kunnen doen is onbeschrijflijk. Die gigantisch grote medaille is ook een mooie, tastbare herinnering aan ons avontuur. En, zoals Ria en Sandra al zeiden: de supporters die de longen uit hun lijf schreeuwden voor elke onbekende die voorbijliep! De beste aanmoedigingsquote die ik langs de zijlijn op een bordje zag? ‘I find runners sexy! Your pace or mine?’’
Looptijd Lieven: 3u43min. ‘Mijn doel was om te finishen tussen 3u45min en 4 uur.
Ik was dus bijzonder tevreden!’
5. Wat zouden jullie willen meegeven aan mensen die willen, maar twijfelen om dit ook te doen in de toekomst?
Dora: ‘De marathon in New York is één van de grootste marathons. Een goede organisatie, voldoende bevoorradingsposten, een uniek parcours, massa’s supporters, … Alles om er een mooie belevenis van te maken! Voor Cliniclowns te mogen lopen geeft extra veel voldoening.’
Lieven: ‘Alles wordt bovendien zo goed begeleid door Cliniclowns, dat je je nergens zorgen over hoeft te maken. Er wordt samen op voorhand een trainingsschema gemaakt dat constant wordt bijgestuurd. Er gaat zelfs een kinesist mee die last minute kwaaltjes helpt wegwerken.’
Sandra: ‘Zeker niet twijfelen. Het is één van de mooiste ervaringen die je als loper kan opdoen. En tegelijk steun je een goed doel.’
Tom: ‘Lopen voor een goed doel dóet gewoon iets met een mens. Gewoon doen dus!’
Ria: ‘De vraag is eerder: waarom zou je dit níet doen?’
Voel je er iets voor om in 2024 zelf de New York Marathon te lopen ten bate van VZW Cliniclowns? Surf dan naar https://loopvoorcliniclowns.be/